Pierwsze informacje o Struży (nazwa zaczerpnięta od strugi) pochodzą z XV wieku.
W 1442 roku właścicielem miejscowości stał się Jan Głowacz z Oleśnicy, wojewoda sandomierski. Zakupił ją od Dziersława za 200 grzywien, a następnie w 1445 roku odstąpił Strużę swojemu bratu- Zbigniewowi, biskupowi krakowskiemu. Oleśnicki włączył wieś do Biskupic w 1452 roku. W latach 30-tych XVII wieku folwark Struża i dwór zostały sprzedane przez Kapitułę Krakowską Pawłowi Piaseckiemu, którego rodzina władała tymi dobrami do XVIII wieku. Dobra ziemskie Struża zostały odkupione przez Remigiusza Piaseckiego i stały się odrębną majętnością. Na przełomie XVIII i XIX wieku kolejnymi właścicielami dworu i folwarku została rodzina Radzymińskich.

Od lat trzydziestych XIX wieku folwark i dwór Struża (obecnie administracyjnie usytuowany w miejscowości Struża-Kolonia) przeszły na własność rodziny Popławskich. Okres ten uznawany jest za czasy świetności majątku. W 1841 roku dobra zakupił Józef Popławski od Adama Tatarowicza. W 1890 roku dwór został zakupiony od matki, Ludwiki Popławskiej, przez syna, Zygmunta Ludwika Popławskiego. Po śmierci Ludwika Popławskiego w 1908 roku dwór i folwark przeszły na własność jego dzieci – Józefa Tomasza Saturnina, Natalii Marii Budnej i Tomasza Augusta Feliksa. Ten ostatni odkupił dobra od rodzeństwa w 1909 roku. Jeszcze w 1905 roku rozpoczął rozbudowę skromnej, drewnianej siedziby, zmieniając ją w murowaną, secesyjną rezydencję, otoczoną parkiem krajobrazowym. W 1922 roku Tomasz August Popławski sprzedał majątek małżeństwu Szczepańskich – Janowi Tomaszowi i Teodorze z domu Kuśmierskiej; ci przekazali go swojemu synowi. Od 1922 roku w Struży gospodarzył syn Mieczysław Piotr Dołęga-Szczepański, który był ostatnim właścicielem ziemskim Struży, aż do 1944 roku. Mieczysław Szczepański pod kierownictwem architekta Jana Idzikowskiego zmodernizował dwór w Struży, a także zmienił jego wyposażenie i otoczenie. W 1939 roku podczas kampanii wrześniowej Mieczysław Piotr Dołęga-Szczepański wyjechał z rodziną ze Struży, a jego majątek pozostawał przez krótki czas w rękach Armii Czerwonej. Szczepańscy wrócili do majątku w październiku 1939 roku, zastając zdewastowany dwór. W 1944 roku wieści o zbliżającym się froncie sowiecko-niemieckim zmusiły właścicieli do ponownego wyjazdu. W 1944  na mocy dekretu PKWN majątek w Struży upaństwowiono, a dwór przejęli byli pracownicy folwarku. Budynki gospodarcze i ziemię przekazano Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Struży. Działalność rozpoczęła tu tuczarnia trzody chlewnej Zakładów Mięsnych w Lublinie. Od 1989 roku Zakłady Mięsne zaprzestały użytkowania dawnych dworskich zabudowań gospodarczych. Ruchomości przejął Skarb Państwa. Dwór w Struży, w latach jego świetności, odwiedzali zacni goście. W 1878 roku Bolesław Prus napisał tu nowelę Szkatułka Babki. W odwiedziny do Szczepańskich przyjeżdżał także krakowski malarz Mieczysław Jabłoński. W latach międzywojennych bywali tu generałowie Władysław Orlicz i Mieczysław Smorawiński. Podczas okupacji schronił się w Struży oficer AK Stanisław Magierski z Lublina. Jak podaje rodzina Szczepańskich, to tutaj została skomponowana popularna piosenka partyzancka Dziś do ciebie przyjść nie mogę. W latach 1940–1941 gościła w Struży znana poetka Julia Hartwig i udzielała lekcji córkom Mieczysława Szczepańskiego.

W Struży-Kolonii swoją siedzibę ma Gminna Spółka „EKOTRAW” zajmująca się utrzymaniem gminnej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, utrzymaniem dróg oraz robotami ziemno-drogowymi.