Sołectwo Siostrzytów
Sołtys – Tadeusz Gadaj
Adres e-mail: soltys.siostrzytow@trawniki.pl
Wieś- położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Trawniki.
Miejscowość położona w północno- zachodniej części gminy, przy ujściu rzeki Giełczwi do Wieprza.
Powierzchnia Sołectwa Siostrzytów: 903,12ha.
Liczba ludności: 887 osób,
Historia Miejscowości
Pierwsze wzmianki odnośnie Siostrzytowa pochodzą z 1389 roku. Nazwa miejscowości miała różną pisownię, w 1398 brzmiała ona Sestrzewithow zaś w 1414 Sestrzewitouicze Siostrzewiów.
Siostrzytów był własnością szlachecką. W 1389 roku szlachcianka Rochna wraz z dziećmi- Klarą i Leonardem uzyskali Siostrzytów i pobliskie Czemierniki (dziś Trawniki).
W latach 1470-1480 dziedzicami Siostrzytowa byli bracia Jan i Mikołaj herbu Jastrzębiec. Na przełomie XV i XVI wieku posesorzy wsi – Siestrzewiccy postawili dwór w Siestrzewicach. Był to budynek z jedną izbą, z boczną sienią i przedsionkiem, a więc jeszcze o układzie średniowiecznym. W roku 1586 Marcin Siestrzewicki wystawił obok starego drugi dwór- folwarczny. Nowy trójdzielny budynek miał sień na osi, po jej bokach – z jednej strony komnatę, z drugiej piekarnię z komorą i komórką. Dworów i folwarku bronił ostróg lub palisada. W obrębie ufortyfikowanego założenia znajdowały się także ogród i sad. Jak donoszą źródła historyczne u zbiegu Giełczwi i Wieprza stał w XVIII wieku spichlerz zbożowy, który należał do bogatych rodów takich jak ród Orzechowskich, Suchodolskich i Lanckorońskich. W kolejnych latach dobra siostrzytowskie przewijały się przez ręce rodu Micowskich.
We „Wspomnieniach” Maria Morhow Kieplińska zaznacza, że w roku 1825 roku część Siostrzytowa była własnością Katarzyny z hrabiów Poletyłów – Rzewuskiej żony Michała Rzewuskiego- sędziego pokoju powiatu krasnostawskiego. Kontynuatorem własnościowym Siostrzytowa do roku 1944 był Józef Bogusławski oraz jego siostra Halina i wnukowie Wiktora Bogusławskiego i Anny z Rudzkich.
W XX wieku Siostrzytów był w posiadaniu rodziny Bogusławskich. Ostatnimi właścicielami do czasów wojny byli Józef i Halina Bogusławska, a ich siedzibą był dwór drewniany pośrodku parku, do którego prowadziła aleja lipowa. Do folwarku należały: gorzelnia, sad, łąki oraz działający do dziś młyn usadowiony nad rzeką Giełczew. Dziś po siostrzytowskim dworze zostało tylko kamienne gruzowisko – pozostałość po dawnych zabudowaniach. Zachowane dokumenty wskazują, że przed II wojną światową rozpoczęło się tu nauczanie w Publicznej Szkole Podstawowej z Polskim Językiem Nauczania w Siostrzytowie. Szkoła mieściła się w izbach wynajmowanych od różnych gospodarzy na terenie wsi. Do 1934 roku w Szkole Powszechnej w Siostrzytowie istniało pięć oddziałów. W latach okupacji niemieckiej Szkoła Powszechna w Siostrzytowie prowadziła tylko cztery klasy. W 1944 roku naukę przeniesiono z izby wynajmowanej od Ignacego Hanca do pomieszczeń po dawnym dworze. Zajęcia odbywały się w dwóch pokojach, które zostały przystosowane do prowadzenia zajęć lekcyjnych. Po zakończeniu działań wojennych Publiczna Szkoła Powszechna w Siostrzytowie pracowała nadal w dwóch izbach podworskiego budynku, który wyremontowano i oddano w całości do użytku szkoły. W 1969 roku rozpoczęła się budowa nowej szkoły. Symboliczny kamień węgielny wmurowano 18 września 1969 roku. Naukę w nowej szkole rozpoczęto w 1971 roku. W grudniu 2004 roku rozpoczęto budowę sali gimnastycznej, którą oddano do użytku w 2006 roku. W 2012 roku szkoła otrzymała imię Noblistów Polskich. W 2022 roku obok szkoły postało wielofunkcyjne boisko sportowe.